Vedat ÇETİN : Unutmamak için...

Bir katliamdı. Yıllar sonra bir Kürt ilinde daha onlarca insanın hayatına kast edilmişti. O gün 35 can diri diri yanarak aramızdan ayrılmıştı.

15 yıl önceydi…

“Ne günler yaşandı, daha ne günler göreceğiz” diyordu, Bilge Adam. Unutmamak için söylüyordu bu sözleri. Bir uyarıydı, tüm aydınlık yarınların özlemiyle yanıp tutuşanlara. Unutulmasın diye yakılan insanların öykülerini anlatıyordu.

Ağzında ateşten sözcükler, durmadan çiğniyordu Bilge Adam. Avcunda köz, gelecekten umutla bahsediyor, sabırla tutuyordu onları. Göz bebekleri alev alevdi. Yakılan insanların cesetleri arasında dönüp dolaşmıştı o gün. Biliyordu alevleri, canların yakılmasını, acımasız yangını…

Yüzü, elindeki meşaleyle yeri göğü tutuşturup yakan ateşi tanrıların elinden çalan Prometheus’u andırıyordu. Konuştuğu her sözcük ateştendi.

O gün şiirler de yanmıştı şairlerle birlikte, kalemler de, kâğıtlar da...

Türküler de tutuşmuştu, sanatçılar da, saz çalan eller de...

Hatta ateşi tanrılardan çalıp insanların hizmetine sokan Prometeus’tan bugüne değin söylenen bütün güzel sözler de alevler arasında küle dönmüştü.

Kıvılcım alan sözcüklerden bazıları toplanıp büyük bir sabırla bir kenara bırakılmıştı. “Barış”tı, “Umut”tu, “Özgürlük”tü, “Demokrasi”ydi…ve daha nice kurtarılan sözcükle bunlara yardımcı olan, destek veren, dayanışma içerisinde olan sözcükler vardı.

Çıplak gözlerle görünen gerçeklerin yakıcılığında, her şey alev alevdi. Gördüklerimiz bizi yanıltmadı ve ateş kadar yakıcı olmasına rağmen olanları görmekten gözümüzü sakınmadık.

Söz söylemek sınırsızdı kimine, sansürlüydü kimilerine. Dillere kilit vuruluyor, dört duvar içinde prangalar gösteriliyordu. Yaşadıklarımız kâbus değildiyse eğer, yaşananlar ölüm kadar gerçekti. Yüzlerce gözü dönmüş insan, onlarca aydını yakmak için çırpınıyordu.

Ateşle oynuyordu kalabalık ve karşılarındaki aydınlık yüzleri yakmaya yeminliydiler.

Aydınlık yüzlü insanların yanmaktan başka çaresi kalmamıştı.

Oysa mitoloji kahramanı Prometheus’un tanrılardan çalıp insanlığın yararına sunduğu ateş, canların yakılması için değil, özgürlüğün yolu üzerindeki karanlık tüneli aydınlatsın diyeydi. Ama ateş dönüp dolaştı, yine insanı yakar oldu.

“Sürgün” adlı şiirinde adeta kendi kaderinin öngörüsünde bulunmuştu Usta Şair Metin Altıok:

“Heybesinde yılan
İşaretleri,
Baldıran zehiri
Yüzüğünün içinde
Ve yanında
Kav taşıyan ben;
Tekinsizim size göre
İbret için yakılması gereken...”

Güya ateş sadece cehennemde insanı yakacaktı; ne oldu da dünyevileşti? Bu dünya insanlarının yüreklerine korkuyu yerleştirmek için mi ortaya atıldı? Bu yüzden olacak Ortadoğu’da ateş kutsaldır. İnançlı bireylerin ve toplumların kaderlerinde önemli bir yer tutmaktadır cehennem ateşi.

Tarihten bugüne ne çok yakılmışız, ne çok yanmışız...

Şiirler ateş topu gibi imgelerle düşmüş önümüze, alev alev yanıyor sözcükler!..

Behçet Aysan “Karşı Gece” adlı şiirini böylesi ateşten sözcüklerle yazmıştı:

“Kozalak yaktım ben de
sessizlikte-
ömrümün kozalaklarını
küllere sıvanmış
baştan başa dolaşıp
ağrıyan ormanı.

yağmur dindi sevgilim bak dinle
her şey dindi, acıysa dinmemiş halde...”

Dinmiyor acılar. Öyle çok ki, her geçen gün artarak katlanıyor. Genellikle de güneşin ışıkları üzerimizden çekilip giderken oluyor bütün bunlar.

Zarif sesli ve sert bakışlı bir sanatçı Hasret Gültekin’in dizelerini okuyunca, aynı acıyı yaşıyor insan:

“Toplatılır yazılarım
Yakılır dizelerim
Kurutulur dizelerim
Geride genç ölüm kalır...”

Bu yıl on beşinci yıl dönümünde o yangın yerinin müzeye dönüştürülmesi isteğiyle 2 Temmuz Çarşamba Günü Sivas’ta ağıt yakılacak. Sivas’ta yakılan 35 canı “unutmak katliama ortak olmaktır!” diye haykırılacak…

Vedat Çetin

<!--

var prefix = 'ma' + 'il' + 'to';

var path = 'hr' + 'ef' + '=';

var addy3416 = 'vedat_cetin' + '@';

addy3416 = addy3416 + 'hotmail' + '.' + 'com';

var addy_text3416 = 'vedat_cetin' + '@' + 'hotmail' + '.' + 'com';

( '' );

3416 );

( '' );

//-->n

<!--

( '' );

//-->

<!--

( '' );

//-->

EVRENSEL - 30 Haziran 2008