Cüneyt ÖZDEMİR / Radikal
* Yılda bir gün ama sadece bir gün 35 kişinin katledildiği Madımak Oteli’nin önünde anma yapmak isteyen insanlara neden izin verilmez? Bu kadar zor mudur, esnafının, valisinin, polisinin, Sivaslıların tahammül göstermesi? Yıllar önce insanların içini yakan bir ateşi sadece bir gün olsun söndürmek için saygı duruşuna gelen insanlara tahammül göstermek bu kadar mı imkânsız? Bunu bile anmayacaksa neyi anacak bu insanlar? Ne gelecek yıl ne de sonrasındaki yıllar o katliamı ne unutturabilir ne de anılmasını önleyebilir. Bu yıl olmadı, bari gelecek yıl anmayı yasaklamak yerine bu insanların nasıl düzenli bir şekilde anabileceğini düşünmeleri, uygun bir anma programını organize etmeyi akıl etmeleri gerekir. Bu devlet yakmaktan kurtaramadığı aydınlarını anılmaktan koruyorsa Yaksın Bu Dünya!
Aziz Nesin’in o bakışları
* Sivas katliamının yapıldığı o güne dönelim. Otelin içinde aydınlarımız ve Aziz Nesin, dışarıda gözü dönmüş binlerce kişi... Bir ara kalabalık ile otelde rehin kalanların arasına bir manga asker, omuzlarında tüfekler olmasına rağmen gelip duruyorlar. Sadece havaya ateş açmaları bile kalabalığın dağılmasına yetecek. Ama ateş açmıyorlar. Emir geliyor, sessizce geri çekiliyorlar. Benim yıllardır merak ettiğim çekilme emrini askere kim veriyor, neden veriyor? Bu sahnenin hafızamdan asla gitmemesinin bir başka nedeni daha var. 32. Gün programı için hazırlanan Sivas Katliamı dosyasının montajı saatlerce sürmüştü. Mebusevler’deki 32. Gün ofisinin altındaki montaj odasında uykulu gözlerle dosyayı seyrettikten sonra asker sahnesinin yayın bandına girip girmemesi gerektiği uzun uzun tartışılmıştı.
Radikal - 03.07.2011