Ordu’nun Ünye ilçesine bağlı eski adı ‘Gobunalci’ şimdiki adı Sahil Köyü olan Alevi yerleşkesinde temel kamu hizmetlerinden faydalanmak adeta mucize oldu.
Ortalama bin kişinin yaşadığı Alevi köyünde ne yol var ne de altyapı hizmeti… Derelerden yayılan kötü koku, köylülere rahat nefes aldırmazken, toprak yollardan yükselen tozlar da vatandaşı canından bezdirdi.
Sahil Köyü’nde yaşayan Hatice Güler, köydeki öncelikli sorunlarının su ve yol olduğunu belirtti. Sık sık su şebekelerinde arıza yaşandığına dikkat çeken Güler, sorunun çözümü için zamanında müdahale edilmemesinden de şikayetçi.
“ARTIK HİÇ GELİP DE İLGİLENMİYORLAR”
Hatice Güler, belediye yetkililerinin artık sorunlarıyla ilgilenmediğini belirterek “Aleviyiz diye bir ayrım olmaması lazım. Biz Alevilerin de onlardan bir farkı yok. Fakat yollarımız çok bakımsız. Civarda akan dereler koku salıyor. O nedenle altyapı hizmeti istiyoruz. Ayrım yapmayıp, herkesi bir gözle görsünler. Kimsenin kimseden farkı yok” diye konuştu.
“ALEVİ OLDUĞUMUZ İÇİN HİZMET GELMİYOR”
Sahil Köyü’nden Naciye Akgök de aynı şikayetlerden muzdarip bir isim. Su ve yol sorununun artık dayanılmaz boyuta ulaştığını anlatan Akgök, 80 yıldır yaşadıkları köyde tapu sahibi olamadıklarını da belirtti. ‘Hazine arazisi’ gerekçesiyle tapu alamadıklarını anlatan Akgök, şu sorunlara dikkat çekti:
“Evimiz yola çok yakın. Bu nedenle her geçen araba tozu dumana katıyor. Asfalt olması lazım fakat yapmıyorlar. Kesinlikle Alevi olduğunuz için hizmet gelmiyor. Çünkü başka yerlerde bu sıkıntıyı görmüyorum. Mesela bir yere gidiyorsun yol asfalt, Alevi köyüne gireceğin yerde asfalt bitiyor.
Bizleri Ordu Büyükşehir Belediyesi’ne dahil ettiler fakat hiçbir hizmetini görmedik. Bizi artık çok bunaltmasınlar. Sadece hizmet istiyoruz. Milletvekillerinin ise bu konuda hiçbir şey yaptıkları yok.”
“HİZMET YOK AMA VERGİ ALINIYOR”
Emekli olduktan sonra Ünye’ye köyüne dönen Emine Eğrek’in ise belediyenin kestiği para cezaları ile başı dertte. Kalan ömrünü köyde geçirmek amacıyla ev yaptırdığını anlatan Eğrek, bu sebeple para cezasına çarptırıldığını şu sözlerle anlattı:
“Babamdan kalma 3 dönüm yerim vardı. Ev yaptırdım ve emekli olduktan sonra gelip köye yerleşmeyi düşündüm. Evi de imar barışı sürecinde yaptırdım. Sonradan hakkımızda davalar açıldı. Belediye, 55 bin lira ceza kesti. Ve bu cezayı 8. ay sonuna kadar ödemem lazım. Mahkeme sonucunu dahi beklemiyorlar. Arazi babamın üzerine ama tapu yok. Onun için mağdurum.”
Emine Eğrek, köylerinin Alevi olması sebebiyle hizmetten yoksun olduğunu da vurgulayarak şöyle devam etti:
“Alevi olduğumuz için ayrımcılığa uğruyoruz. Sadece burada değil şehirlerde de ayrımcılığa uğruyoruz. Şu an bizi yönetenler geldikten sonra bu daha da hat safhaya çıktı. Bu köyde yıllardır yol, su ve altyapı sıkıntımız var. Her gün telefonumuza ‘şu saatler arasında elektrik su kesilecektir’ diye mesaj alıyorum. Hizmet yok ama vergi olduğu zaman alıyorlar. Açıkçası bizler ikinci sınıf vatandaşız. Türkiye’nin her yerinde bu böyle. Belediye ve hükümetten köylerimize hizmet bekliyorum. Sünni vatandaşların aldığı hizmetleri bizler de almak istiyoruz. Bizler de insanca yaşamak istiyoruz. Her insanı bir gözle görmelerini istiyoruz.”
Rohat EMEKÇİ-İsmail SİVASLI/ORDU