- Onur Şahin -
Tarih boyunca sayısız katliama uğradılar. Katliamlardan kaçmak için kuş uçmaz kervan geçmez yerlerde yaşadılar. Bu yüzden yoksul bir halktır. Güneşi kutsal bilirler. Ona niyaz ederler. Onurlarına ve şereflerine düşkündürler. Yaşadıkları onca katliama ve acıya rağmen hiç kimseye kin tutmazlar. Barışa, kardeşliğe, dayanışmaya önem verirler. Şimdiye kadar hiç bir topluluğa en ufak bir zarar verdikleri görülmemiştir. Ancak bir türlü rahat bırakılmadılar. Karanlık zihniyetlerin katliam fermanlarından gün yüzü göremediler. Sözde çağdaş ve modern dünyanın gözü önünde bundan tam 5 yıl önce 3 Ağustos 2014 tarihinde Şengal'da bir kez daha katliama uğratıldılar. Şengal kadim bir Ezidi toprağıydı. Biraz olsun rahat yaşadıkları bir yerdi. Nüfusun çoğunluğunu oluşturuyorlardı. Ama 3 Ağustos 2014 günü gece saatlerinde ortaçağın karanlıklarından bir kabus gibi çıkıp gelen insanlık düşmanı barbar IŞİD çeteleri Şengal'i ele geçirdi. Bulduklarını kör testerelerle ve bıçaklarla türlü türlü eziyetler eşliğinde parçaladılar. Kadınları kaçırıp köleleştirdiler. Medeniyetin beşiği denilen Mezopotamya'nın ortasında 21.yy'da köle pazarları kuruldu. Pazarda satmadan önce barbarlar kadınlara defalarca tecavüz ettiler. Medeniyet doğduğu yerde ölüyordu. Kadınlar bir köle gibi açık pazarlarda haraç mezat aşağılık insan müsveddelerine satıldı. Baskının olduğu gece Ezidi halkın önemli bir kısmı can havliyle Şengal dağlarına kaçtı. "Modern bir dünyada yaşıyoruz elbet bize yardım ederler" diye umut ediyorlardı. Ama olmadı. Ufak tefek göstermelik yardımlar dışında onlara hiç bir el uzanmadı. Şengal dağlarında önce bebekler ve çocuklar açlıktan ölmeye başladılar. Sonra yaşlılar...Buldukları yaprakları dahi yediler. Ama her şey bitti. Hiç bir şey kalmadı. Çoğu öldü açlıktan... Çıkarı gerektirdiği zaman istediği yere anında müdahale eden sözde çağdaş dünya bu katliamı sadece izledi. İşte masum bir halk bütün dünyanın önünde böyle katledildi.