Nasıl bir şeydir yaşam, nasıl bir şeydir evlat acısı...
Ölüm nedir, nasıl anlatılır!..
Sıvas’ta Madımak Oteli...
Yobazların tekbir getirerek eyleme geçmeleri...
Soner Yalçın’ın Hürriyet’te yayımlanan “iki çocuğunu yitirmiş bir annenin hazin öyküsü”nü okurken günlerden pazardı...
İki kardeş, sarılarak alevler içinde kalmıştı...
Boğazım düğümlendi İsmail ve Hüsne Kaya’nın acıklı, içimi dağlayan öykülerini okuyunca...
Onlar Madımak katliamında yakılarak öldürüldüler. Öteki aydınlar, şairler ve ozanlar gibi...
Menekşe Kaya 14, Koray Kaya ise 12 yaşındaydı. Menekşe lise, Koray Kaya ise ortaokul öğrencisiydi...
Ve Cumhuriyet’te yayımlanan Hatice Tuncer’in “Asıl suçlular yargılanmadı” başlıklı yazısı...
Hasret Gültekin elinde sazıyla Sıvas’a geldiğinde 22 yaşındaydı. Eşi Yeter, yobazların ateşinde yitirdi onu...
Yeter Gültekin, Hasret katledildiğinde oğlu Roni’ye hamileydi. Şimdi Roni 15 yaşında.
Hayatın sayfaları hüznün, acının gölgelerini yansıtıyor bana, sıcak bir İstanbul öğlesinde...
İstinye’de soluk alıyorum kahvemi yudumlarken ölümle-yaşam arasındaki derin çizgiyi görür gibi oluyorum...
Asıl suçlular aramızda... Onlar hiç yargılanmadılar...
2 Temmuz 1993 - 2 Temmuz 2008...
Aradan geçen 15 yıl...
Acılarla geçen uzun yıllar...
Sıvas katliamını unutmadık...
Cumhuriyet Yayınları’ndan çıkan ve dördüncü baskısını yapan “Yobaz ve Hokkabaz” o katliamı anlatır...
***
15 yıl önceki Sıvas katliamını yazarken kendi kendime söz verdim...
Ağıt yakmayacağım!..
Onların yasını tutmayacağım!..
Çünkü onlar milyonların yüreğinde yaşıyor, geleceğin şafağında, açacak umudun yaz çiçeklerinde çoğalıyor...
Bir şiirin dizelerinde yaşamdır benim için onlar; Karayobaz çetelerine karşı bir güç; okyanuslarda çoğalan umut; bir çığlıktır, bir öyküdür; ne kadar kıyarsanız kıyın çoğalırlar...
Gençlik yıllarımda Kahramanmaraş’ta, Çorum’da, Malatya’da, Gaziosmanpaşa’da, Ümraniye’de kıydılar genç-yaşlı demeden...
Ölenler, ilkyazda bir zerdali dalında çiçeklendiler...
Metin Altıok’un kızı Zeynep bilmem şimdi kaç yaşında...
On bir yıl önce, odamda şöyle sesleniyordu Zeynep Altıok:
“Ben babamı kaybetmedim. Sizler geleceğinizi kaybettiniz...”
Zeynep, başını tavana çevirip devam etmişti:
“Bağırsam neye yarar, nasılsa duymazlar; ben bir kömür ocağının onulmaz göçüğüyüm; içimde cesetler ve daha ölmemişler var...”
Karanlıkta bir çığlık kalmıştı Metin’den kızı Zeynep’e...
O çığlıkla hep ayakta kaldı Zeynep...
O yüzden ağıt yakmak yok!..
Bizdik ölenler, bizdik ölümlerle çoğalanlar!..
Bizdik gericiliğe karşı bayrak açanlar...
Sıvas katliamını unutmadık ve unutmayacağız!..
15 yıl önceye dönüyorum...
2 Temmuz 1993’te bir kor düştü yüreğimize. Bedenlerimizi alevler sardı...
Asım Bezirci, Metin Altıok, Nesimi Çimen, Behçet Aysan...
Dün sabah evden çıkarken Behçet’in dizelerini anımsamaya çalışıyorum...
“Yalnızlık senin konuşkan kuşun
hani hep duvarlara anlattığın
hapislerden kalma sürgünlerden
...
yalnızlık senin konuşkan kuşun
bulutlar taşıdığın yakut sürahide
begonyalar büyüten eski alışkanlık
...
yalnızlık senin o konuşkan kuşun
kırk kapıdan geçmiş kırk kilitten.
...
yaralı, dili lal, kanadı kırık
vurulmuş başında bir yokuşun.”
***
Nasıl bir şeydir yaşam, nasıl bir şeydir evlat acısı...
Babayı, anneyi, kardeşi, insanı yitirmek nasıl bir şeydir?
Ölüm nedir, nasıl anlatılır dostlar söyler misiniz?
Cayır cayır yaktılar bizi karayobaz çeteleri...
İçimde derin bir sızı...
Dudaklarımda Metin’in dizeleri:
“Sanki uyanık görülen düş
Tüterken yangın yerleri
Geceye bir masaldan düşmüş
İki akasya salkım elleri.”
Hikmet ÇETİNKAYA
<!--
var prefix = 'ma' + 'il' + 'to';
var path = 'hr' + 'ef' + '=';
var addy26211 = 'hikmet.cetinkaya' + '@';
addy26211 = addy26211 + 'cumhuriyet' + '.' + 'com' + '.' + 'tr';
var addy_text26211 = 'hikmet.cetinkaya' + '@' + 'cumhuriyet' + '.' + 'com' + '.' + 'tr';
( '' );
26211 );
( '' );
//-->n
<!--
( '' );
//-->
<!--
( '' );
//-->
Faks numaramız: 02126 343 72 69
CUMHURİYET - 3 Temmuz 2008