Gönül

İçime atıp yanarım Sevdanla oldum ama
Yaralı dört bir yanım Tükenmez bitmez ömür
Yarama bakıp ağlarım İçimi yaktın ama
Tükenmez bitmez gönül Tükenmez bitmez gönül

Yaşlarım aktı gitti Sevdanla oldum ama
Sözlerin kırdı geçti Tükenmez bitmez gönül
Azrail bir gül verdi Azrail bir gül verir
Soluğum yetmez gönül Soluğum yetmez gönül

Deriz ya yok mu çare Bulunmaz hiç bir çare
Ağlarız gülen yare Coşarsa dinmez gönül
Bulunmaz hiç bir çare Azrail bir gül verir
Coşarsa dinmez gönül Soluğum yetmez gönül


:ŞiiR:

Karşıma çıktığında gözlerine bakar giderim
Sen hiç bilmezsin soluğum yetmez ki gönül
Ve daha sonra sensizliğe alışmaya çalışırım
Şimal yıldızlarına bakarak
Ve yalnız oldugumu fark edip
İncelerinden bir türkü daha yakarım senin için
Ama bir ben bilirim bunu
Yağmurun altında seninle yaşadıklarımı o boş sokaklarda
Ve yağmurlar gözyaşlarıyla birlikte süzülerken yanaklarımda
Birden kulağıma fısıldadığın o sözler gelir aklıma
Şimdi ise güzelliklerle birlikte acılar da düğümlenir bogazima
Ondan sonra karşı kıyının ışıklarına ağlarım
Yıldızların gidişine ağlarım
Bir veda bile etmeden
Sigarami yakıp kalkarım
Ve dumanında senin gözlerini görürüm
Seni içime çekerim sanki yudum yudum
Elveda der gibi değil mi?
Gözyaşlarımı silerim sen gelirsin aklıma rüyalardaki
Sevdalardaki ve gönüllereki sen
Zaman kalmadı artık savaşa gider gibiyim ve anladım ki
Coşarsa dinmez gönül