1875yılında doğdu. Gentile "edimci idealizm" kavramı ile Hegel'in etkisin de kaldı.
Çeşitli üniversitelerde görev yaptıktan sonra 1917'de Roma Üniversitesi'nde felsefe tarihi profesörü oldu. Hegelci bir Marx incelemesi olan La filosofia di Marx'i (1899; Marx'in Felsefesi) yazarken Benedetto Croce'yle tanıştı ve 1903-22 arasında onunla birlikte La Critica adlı dergiyi çıkardı. Gentile, Croce'nin felsefi görüşlerini de etkiledi. Ekim 1922'den Temmuz 1924'e değin hükümette eğitim bakanı olarak görev yapan Gentile bu süre içinde geniş kapsamlı düzenlemelere girişti. 1925'te anayasa değişikliği üzerinde çalışan iki komisyonun başkanlığını üstlenerek faşist korporatif devletin temellerinin atılmasına yardımcı oldu. Kamu Eğitimi Yüksek Konseyi başkanlığı (1926-28) ve Yüksek Faşist Konsey üyeliğinden (1925-29) sonra siyasi nüfuzu giderek azaldı. Gentile'nin belki de en önemli ürünü, 1925'te hazırlıklarına başladığı, ilk basımını 1936'da tamamladıktan sonra 1943'e değin yayımını sürdürdüğü Enciclopedia Italiana di scienze, lettere ed artfydi (İtalyan Bilim, Edebiyat ve Sanat Ansiklopedisi). Benito Mussolini'nin 1943'te devrilmesinden sonra Gentile, Salò'da Almanların kurduğu Faşist Sosyal Cumhuriyeti destekledi ve İtalyan Akademisi'nin başkanlığına getirildi. 1944 yılında Partizanlar tarafından öldürülmesine değin bu görevde kaldı.
Yapıtları arasında, Le origini della filosofia contemporanea in Italia (1917-23,4 cilt; italya'da Çağdaş Felsefenin Kökeni), La riforma dell'educazione (1920; Eğitim Reformu), La filosofia dell'arte (1931; Sanat Felsefesi) ve La mia religione (1943; Benim Dinim) . "Edimci idealizm" görüşünü Teoria generale dello spirito come atto puro (1916; Salt Edim Olarak Zihin Kuramı) adlı çalışmasında ele aldı.