‘Öykücülüğümüzün son 50 yılı’ tartışıldı

Evrensel Basım Yayın’ın düzenlediği “Öykücülüğümüzün son 50 yılı” başlıklı panel TÜYAP’ da gerçekleşti. Adnan Özyalçıner’in yönettiği panel Nalan Barbarosoğlu ile Ali Balkız’ın katılımıyla gerçekleşti. Özyalçıner, 1950 döneminden başlayarak öykücülerimizi ve onların biçim, konu genişlemesi yoluyla sürdürdükleri çalışmalarını özetleyerek açtığı söyleşide; ülke gündemiyle alakalı ve sorunlara demokratik, devrimci bakış açısı ve öykücülüğün gerektirdiği estetik düzeyle yaklaşan yazarlarımızı andı. Yazarların ekseriyetle, doğrudan yaşadıkları ve yakın tanığı olduğu olaylardan hareketle konuları seçtiklerine atıfta bulundu, Son 20 yıldır öykücülüğümüzün bu yönelimden saptığına dikkat çeken Özyalçıner; “Sanat değerleri yerine reklam değerleri öne çıkartıldı. Karanlık ve karmaşık, zaman ve mekandan uzaklaşmış anlatımlar gelişti” değerlendirmesinde bulundu. “Neden yazıyoruz?” sorusunu sorarak konuşmasına başlayan Nalan Barbarosoğlu Vüslat O. Bener ve Sevim Burak’ın öykücülüğüne değinerek Bener’de, ‘ben’ olmanın bireycilik dışında bir kişilik oluşturduğunun altını çizdi. Sevim Burak’ın öykülerini, parçalanmış hayatları daha da parçalayarak oluşturduğunu; ve bu öykülerinin bir çığlık oluşturduğunu söyledi.

Ali Balkız ise; “Bir yazar bir okuru ne yapar?” sorusuyla başladığı konuşmasında, kendi hayatından kesitlerle, Orhan Kemal’in kendisini nasıl şekillendirdiğini anlattı. Balkız, Kemalin öykücülüğünden öğrendiklerini şöyle sıraladı: “Kişiler, coğrafyalar farklı olabilir ama sınıflar aynıydı. Dili öğretti. Bir kitabından üç paragraf okusanız onun olduğunu anlarım. Farklı dil ve inançlardan olanlarla birlikte yaşamayı öğretti. Daha iyi bir yaşam olabileceğini ve bunun için örgütlenerek mücadele etmemiz gerektiğini öğretti.”

İstanbul / EVRENSEL - 02.11.2007