Askeri hastaneye gittik. İbrahim’i morga koymuşlardı. Bana “git tabut getir” dediler.

Diyarbakır’ın içerisine koştum. 300 lira verdim, tabut yaptırdım. 60 liraya kefen aldım, pamuk aldım. Bir de “formol diye bir ilaç al” dediler. Cenaze bozulmasın diye. 20 liraydı sanıyorum, bir de o ilaçtan aldım. Bir hoca geldi, morgdan çıkardık, tabuta koyduk. Belediyeden bir memur getirdim. Üzerine, taşınmasında bir mahzur yoktur diye damga bastı, bir yazı verdi elime. Sonra tabutu, iki tekerlekli arabalar var, hamallar omuzlarına takıyorlar, onunla taşıyorlar yükü. Öyle bir hamal getirtmiştim. Cenazeyi oradan çıkartmıştık, tabutu indirdi. Hamala 5 lira verecektim. “Ne oldu, bu ne oldu, nedir?” dedi. “Oğlum” dedim. “Öğrencidir, solcu diye işkence ettiler, burada öldürüldü, onun cenazesi” dedim. Adam ağladı. “5 liranı almıyorum” dedi.

Oradan araba aramaya çıktım. 1700 lira istiyorlardı. Ben 1200 lirayla gitmiştim. 500 lira falan kalmıştı. Mümkün değil o parayı karşılayamıyordum. Bir de peşin istiyorlar. “Seni tanımıyoruz” diyorlar. Şoförün biri dedi ki: “Uçağa git, uçak ucuz götürür” dedi, tek yönlü olduğu için. Oraya gittim. “210 lira tabut için, 245 lira da sana alırız” dediler. “Biletini verelim, bu parayı verebilir misin?” dediler. “Tabii” dedim. Vardı o kadar param. Akşam altıya bileti verdiler. Bir 20 lira verdim, pikap tuttum…Getirdik köye defnettik.(…..) İbrahim’im ezilenden yanaydı. “Kim emeğiyle kazanıyorsa onun eli öpülür” derdi. Benim oğlum başımı hiç önüme eğdirmedi...

Ali Kaypakkaya

[caption id="attachment_41739" align="aligncenter" width="611"] İbrahım Kaypakkaya'nın Kürt Halkına Bakışı[/caption]