Hüseyin AYGÜL : Dersim'e zorunlu geri dönüş

1980 yılından sonra Dersim'deki köyler boşaltıldı ve köylüler zorunlu göçe tabi tutuldu. İnsanlar mallarını ve köylerini bırakarak terk ettiler, çok acımasızca bir uygulamayla karşı karşıya kaldı Dersim köylüsü. Bu zorunlu göç hangi suçun cezasıdır bilmiyorum ama bildiğim bir gerçek var ki bu insanlığa yakışmayan bir cezadır. Bununla da kalınmadı; boşalan köyler yakılıp, yıkıldı. İnsanlar hiç bilmedikleri adreslere gitmek üzere yola çıktılar. O gün için belki hesap tutmuştu ama işin başka boyutu olan işsizlik, yoksulluk ve hayat pahalılığının olduğu bugünün Türkiye’sinin hiç düşünülmemiş olunduğu anlaşılıyor. Bu uygulamalarla bu ülke zarara uğradı. Bu insanlar malından ve mülkünden oldular. Köylerimiz haritadan silindi.

1980’den sonra zorunlu göç 2008’de ise Dersim’e zorunlu geri dönüş başlamıştır. İşsizlik, yoksulluk ve hayat pahalılığından bunalan 20’ye yakın Uzuntarla köylüsü bu şartlara dayanamayarak zorunlu olarak kendi köylerine geri dönmüşlerdir, ama oturulacak ev yok, su yok, elektrik yok. Yalnızca köyün harabe olan okulunu tamir edip orada ikamet etmeye çalışıyorlar. Bazıları da çadırlarda kalacaklar. Zorunlu olarak geri dönmüşler ve çok zor bir hayat bekliyor onları. Vilayete, merkez belediyesine ve ilçe belediyelerine yardım başvurusunda bulunmuşlar. Uzanacak bir el bekliyorlar, Yetkilileri davet ediyorum, Uzuntarla köyüne gitsinler. O insanları dinlesinler. Bu insanlar iş istemiyor, ekmek istemiyor, sadece oturacak bir ev istiyorlar. Yani kendi evlerini geri istiyorlar. Uzuntarla köylüleri bu hayata ne kadar dayanırlar bilinmez ama uzanacak bir yardım eline ihtiyaçları var. Kendi köyünde üreterek yaşayacaklar.

Uzuntarla köyü Tunceli merkez ile Pülümür ilçesi arasında bulunan bir köydür. Çatışmaların yoğun olduğu dönemlerde boşaltılmıştı. Bu köyde daha önce tarım, hayvancılık yaparak yaşamını sürdüren, daha sonra İstanbul’a giden fakat orada işsizlikten ve yoksulluktan bunalan 20 kadar köylü yeniden köylerine döndüler. Ben de o köylere yakın Dokuzkaya köyündenim. Bu insanlarla yıllarca komşuluk akrabalık yaptık. Ama her birimiz bir yere dağıldık şimdi Yine işsizliğin yoksulluğun pençesinde kıvranıyoruz. Bizim hayatımız bu koşullarda perişan ve istiyoruzki köylerimize dönelim kendi toprağımızı işleyip muhtaç olmayalım.

Hüseyin Aygül
Emek Partisi Tunceli Belediye meclis üyesi
EVRENSEL - 26 Mayıs 2008