Bir Can Daha Eksildik   

Hasan Harmancı
 
Kamber Çakır'ı Hakka uğurladık. O. Sivas'ta turnalarını ateşe bırakmıştı. Yüreği sağalmadı bir daha. Bunun için O'na derman olacak su yoktu. Pir Sultan'ı büyüterek, Pir Sultan yoldaşlarını çoğaltarak kendine derman, umut aradı hep. Baştan beri Pir'ine, halkına adamıştı kendini. Dostlarından mahrum bırakıldı örgütünden sürülerek. Susuz bıraktılar, mahrum kaldı Şah'ın yolundan.

O'nda Hüseyin'in cemali vardı. İnadı, umudu vardı. Aleviliğe, insanlığa adını birbirinden ayırmadığı canlar, yürekler verdi. Yananların anıları, anıtları yaşasın diye çocuklarını, dostlarını ve bilcümle geride kalanları unutmamaları için uyardı. Kılıçtan keskin dili vardı. Söylediğine kimi zaman üzüldü, kahırlandı. Yanlışın ve yalanın üzerine gitmekten yılmadı.

Pir Sultan Abdal Kültür Derneği Ankara Şubesinde yetiştirdiği çocukları, gençleri evinde anlattı, evine taşıdı. Onları evlatları saydı. Çoğunu analarından babalarından daha çok sahiplendi. Kimine burs buldu, kimine kurs… Kimini evlendirdi, kimini kötü, çıkmaz yoldan çekip çıkardı. Dernekteki çocukların başarısı O'nun mutluluğu oldu. Kendini onlarla var kıldı. Çocuklarının ellerindeki bağlamanın teline mızrap olmuştu. Semah dönen küçücük çocukların sevincine, korkularına yoldaş olurdu. Karşısındaki sandalyeye oturttuğu çocukların ayakları yere değmese de kocaman adamlarla sohbet eder gibi onları dinlerdi. Derslerini sınavlarını sorandı. Başarısızları 'tehdit' ederdi, derneğe sokmayacağına dair. Gençler için vahaydı onun yuvası…

O'nun iki evi vardı. Birisi anıt mezar, diğeri de dernekti. O tüm gücünü bunlara ayırıyordu. Ankara susuzluğunda anıt mezarın çiçeklerine su temin edilip edilememesini sorun ediyordu. O çiçekler solarsa nice olurdu hali. Nice olurdu yüreğinde kanayan çiçekleri. Kendinden çok Sivas Katliamı'nı yaşayan ailelerin yardımına koştu. O ailelerin acılarını hafifletmeye çalıştı kendi acısından önce. Katliamdan kurtulan ailelere yapılan yardımı reddetti. Aklına bile gelmedi o paralarla bir parça ekmek almayı. Emekli maaşını bekledi derneğinin kirasını, elektriğini, suyunu ödeyebilmek için. Onun için evinin mutfağının dolu olması önemli değildi, önemli olan çocuklarının dernekteki mutfağıydı. Bir insanın nerede yaşadığı nasıl anlatılabilir ki daha.

Derneğini amaç edinmesi boşuna değildi. O vahada yetişecek çocuklar, üniversiteliler Ankara'nın her yerinden gelmiyordu sadece. Onlar tüm ülkeden geliyorlardı ve yine oralara döneceklerde. Nicesinin oralarda örgütlenmesi onun amacıydı. Sivas'ı savunmanın örgütlü olacağını biliyordu. Sivas Katliamı'nı bir ağıt gibi yaşamak yerine, "Ağıttan Umuda" çevirmeyi istiyordu. Çoğu zaman da başardı. Gençlerdeydi onun umudu.

Kamber Çakır bizim ailemizin parçası olmaktan öte örgütünün malıydı. Pir Sultan'm bir parçasıydı. Orayla coşup orayla yaşıyordu. Bindikleri dalı kesenler misali yolundan edildi. Can suyu o zaman kesildi. O'nun doğruları kendisinin doğruları değildi. Bildiği yoldan ayrılmazdı. İşte bildiğiniz gibi kılıç zoruyla başına gelenler geldi. Ancak yürüyüşü, mücadelesi, umudu bitmedi.

Bizim içimizde yaşayacak Kamber Çakır. Biliyoruz ki burada bulunan birçok dostunun da yüreğinde, aklında yaşayacak. Davası da herkesin anlayacağı gibi 'Ulu Divan'a kaldı. O'nun felsefesinde, ulu olan yoldur, O'nun gibi sürenlere aşk olsun.

Hasan Harmancı

<!--

var prefix = 'ma' + 'il' + 'to';

var path = 'hr' + 'ef' + '=';

var addy37780 = 'harmanci_hasan' + '@';

addy37780 = addy37780 + 'hotmail' + '.' + 'com';

var addy_text37780 = 'harmanci_hasan' + '@' + 'hotmail' + '.' + 'com';

( '' );

37780 );

( '' );

//-->n

<!--

( '' );

//-->

<!--

( '' );

//-->

Alevi Online   - 24 Ekim 2007

http://www.alevionline.com