Ece TEMELKURAN : Kasımpaşa havaları dinlediniz! Ne bekliyordunuz?

Başbakan, gazeteci sevmiyor değil. Seviyor tabii ki. Önünde sesi titreyen, "ehe ehe" diye sevinçten diyeceğini unutup sorusunu yumuşatarak mümkünse püre halinde sormaya gayret eden, o diskur çekerken başını sallaya sallaya, din âlimi dinler gibi boynu bükük dinleyen gazeteciyi seviyor. Bunlardan da mebzul miktarda var. İnsan bir dik oturur, dik bile oturamıyorlar Başbakan'ın yanında.

Kim bu sessiz yığınlar?

Başbakan gazetecileri çok seviyor. "Zulme uğramış sessiz yığınlar" ya da "Sessiz yığınlar yıllarca bizi bekledi" dediğinde, "Kim arkadaş bu sessiz yığınlar?" diye sormayan gazeteci seviyor.

Kim bu sessiz yığınlar? Daha önce hiç mi oy kullanmamış bu insanlar? Hangi zulmü görmüşler? Hangisi yargısız infaza kurban gitmiş? Hangisinin arabasına bomba konmuş? Hangisi bir gece evinden alınıp bir daha bulunamamış? Türkiye'de "zulüm" dedin mi bu anlaşılır.

Hangisi zulüm görmüş? Hangisi yurtdışına tedaviye gitmesi gerekirken pasaport verilmediği için ölmüş? Bu, tamamen fason imalat "sessiz yığınlar" lafından alıp yürüyen gazeteciyi seviyor Tayyip Bey.

Öpülesi gazeteciler

Başbakan gazetecileri seviyor. Aslında Başbakan bütün gazetecileri sevmek istiyor. Ne ki bazı gazeteciler bu konuda huysuz. Başbakan'ın öfkesi bundan. Biz sevilecek gazeteci değilsek onun suçu ne? Biz Başbakan haşmetlinin sevgisinin kıymetini bilmeyen nankörlersek o ne yapsın?

Haklı sinirlenmekte, bizlere için için bir Kasımpaşalı köteği indirmek istemekte sonuna kadar haklı. Çünkü Başbakan bizi, bütün gazetecileri sevilesi, öpülesi gazeteciler yapmak istiyor.

Asabı bozulan gazeteci

Ama gazeteciler, en azından bazıları da çok haklı sinirlenmekte. Bazılarımız AKP'nin başından beri nereye doğru gittiğini görüyorduk.

Büyük bir zekâ, müthiş bir ilim gerektirmiyor bu. Ama diğer bazı gazeteci arkadaşlarımız AKP'nin yollarına gül dökmüş idiler, şimdi en çok sinirlenenler, mangal yürekleriyle er meydanına çıkanlar onlar.Daha dün gibi aklımda Cumhurbaşkanımızın ışıl ışıldı gözleri ve Tayyip Bey de pek karizmatikti, öyle yazıyorlardı. Türkiye'nin tek demokrasi dinamiği bu partiydi ve hep birlikte Avrupa'ya yürüyorduk.

O güzel günler ne çabuk geçti? Hani anayasa yapılırken onlara sorulacaktı? Hani Avrupa Birliği'nin cilalı yollarında el ele yürünecekti? Hani başörtüsü konusunda onlara danışılacaktı? AKP'ye o kadar desteği boşuna mı verdi o yazarlar? Böyle mi olacaktı?

Gazeteci geyikçi midir?

Göremediler mi böyle olacağını? Öyle mi diyorsunuz? Bizim işimiz bunu görmek. Biz kahvede, dükkân önünde oturup "Ne olacak memleketin hali?" geyiği yapan insanlar değiliz.

Onların bu işin buralara varacağını görmeme hakkı var. Ama yazıp çizen, Türkiye'yi anlamaya çalışan, mesleği bu olan insanların bunu "Vah biz görmemiştik, vah biz duymamıştık" diye geçiştirme hakları yok.

Ben Başbakan'a şimdi kızamam. Vaktiyle kızmışım, kızıp durmuşum. Şimdi kızma işini başka arkadaşlara bırakıyorum. Onlar devam etsinler. Ne de olsa çok kızacağız daha, Başbakan'a kızma işini nöbetleşe sürdürmek en iyisi. Şimdi nasılsa herkes öfkeli, gerekli şeyler yazılıyor. Ben şimdilik susabilirim. Hiç merak etmeyin, sıram gelince ben yine yazarım.

Ece TEMELKURAN

<!--

var prefix = 'ma' + 'il' + 'to';

var path = 'hr' + 'ef' + '=';

var addy45099 = 'ecetem' + '@';

addy45099 = addy45099 + 'hotmail' + '.' + 'com';

var addy_text45099 = 'ecetem' + '@' + 'hotmail' + '.' + 'com';

( '' );

45099 );

( '' );

//-->n

<!--

( '' );

//-->

<!--

( '' );

//-->

MİLLİYET - 15 Şubat 2008