Dost deyip de dost gayreti kovduğum
Dost bana bir yara açtı neyneyim
Ak göğsü üstüne mihman olduğum
O da bir gün imiş geçti neyneyim

Bir ok attım karlı dağın ardına
Düştü m'ola sevdiğimin yurduna
El yanmazken ben yanardım derdine
Engel aramızı açtı neyneyim

Yüce dağdan aştım geldim yol diye
Bahçenize el sundum da gül diye
Ahd-ü aman ettim ayrılmam diye
Felek ayırdı da seçti neyneyim

Karac'oğlan der ki sen de ben gibi
Ak eline kına yakmış kan gibi
Bir tepede yeni doğan gün gibi
Akşam sabah erken aştı neyneyim

Karacaoğlan

Karaca Oğlan - Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.148