Dağlar geçit verin konup göçeyim
Bir daha bu ile gelmeyesiye
Bağrıma hançerin salan illeri
Bir daha dönüp de görmeyesiye

Eller göçün çekti ben göçemedim
Yar elinden dolu bad-içemedim
Yar bana gücenmiş kusur işledim
Hesabın us yetip vermeyesiye

Kavlim doğru benim demedim yalan
Garip candan geri nem var ki kalan
Bir avuç topraktır gözüme dolan
Murada yeltenip ermeyesiye

Dönem dolaşam bu gurbet illeri
Saçıma doladım ben ak telleri
Dostun bahçesinde açan gülleri
Bir sabah yar gelip dermeyesiye

Karacaoğlan der sen de ben gibi
İkimiz de bir tepede gün gibi
Yar eline kına yakmış kan gibi
Boyasın yarama sürmeyesiye

Karacaoğlan

Karaca Oğlan - Bütün Şiirleri, Cahit Öztelli, s.408-409