Gönül tohumunu boz taş üstüne
Mahsul alamazsın ekme boşuna
Üfleyip püfleyip doksan dokuzu
Bir yarar sağlamaz çekme boşuna

Can tutma kafeste bırak hür olsun
Görmediğin gördüm deme sır olsun
Yanlış işe mürşit olsun pir olsun
Divan durup boyun bükme boşuna

Varlığında o girenler koluna
Yoksul düşsen ayak basmaz çuluna
Vefasız duyarsız dostun yoluna
Ağlayıp gözyaşı dökme boşuna

Şen ki hiçbir işe yaramıyorsan
Özünü yerlere seremiyorsan
Gelişen tekniği göremiyorsan
İsraf edip ışık yakma boşuna

Mahmut Erdal hakka bağla özünü
Kendini bilmezden çevir yüzünü
Eşin bile dinlemezse sözünü
Dert edip kafana takma boşuna