1930 ylında Elbistan'ın Ekinözü (Celâ) köyünde doğdu. Abdurrahim Karakoç ve Ertuğrul Karakoç'un ağabeyidir. Adana Düziçi Köy Enstitüsüne üç yıl devam etti. İmtihan vererek Hasanoğlan Köy Enstitüsü Sağlık Bölümüne girdi ve buradan mezun oldu (1949). Kahraman Maraş'ta sağlık memuru olarak çalıştı (1949-1982).

İlk şiiri Behçet Kemal Çağlar'ın yönettiği Yurt gazetesinde çıktı (1942). Şiirleri Köy Postası, Orkun, Büyük Türkiye, Kızılelma, Çağrı, Fedâî, Hareket, Türk Edebiyatı, Hisar, Töre, Doğuş Edebiyat, Millî Kültür gibi dergilerde yayınlandı. 1986'da Dolunay dergisini çıkarmaya başladı. 1983 ve 1986'da yılın şairi ödüllerini aldı. Türkiye Diyanet Vakfının 1991'de düzenlediği münacât yarışmasında Beyaz Dilekçe şiiriyle birincilik kazandı.

Önce âşık tarzında şiirler yazdı. Sonra serbest nazma yöneldi. Hikâye denemeleri de vardır. Bazı şiirlerinde Âşık Rahmânî mahlasını kullanmıştır. Zamanımızın en güçlü şairlerinden olan Bahattin Karakoç, şiiri hayatın güzelliği görmüş, kelimeleri titizlikle seçmiştir.Şiir Kitapları: Mevsimler ve Ötesi (1962), Seyran (1973), Sevgi Turnaları (1975), Ay Işığı Çok Çiçek (1982), Kar Sesi (1983), Zaman Bir Beyaz Türküdür (1984), İlk Yazda (1984), Bir Çift Beyaz Kartal (1986), Menzil (1991), Uzaklara Türkü (1991), Güneşe Uçmak İstiyorum (1993), Güneşten Öte (1995), Leyl ü Nehar Aşk (1997), Beyaz Dilekçe (1998), Aşk Mektupları (1999).Derlemeleri: Şiir Burcunda Çocuk-Güldeste (1993), Dolunay Şiir Güldestesi (1996).