(?-1605): Divan şairi. Bağdat'ta doğdu. Asıl adı Osman'dır. Babasının Bağdat'a beylerbeyi tayin edilen Ayas Paşa'nın adamı olduğu ve Anadolu'dan geldiği hakkında bilgiler Ahdî'nin Gülşen-i Şuarâ'sında kayıtlıdır. Keşfu'z-Zünûn'da ise, babasının adının Mehmed olduğu ve Rumeli'den geldiği belirtilir. Osman şiir yazmaya başlayınca Ruhî mahlâsını kullandı. Diğer "Ruhî"lerden ayırt edilmek için de Bağdatlı Ruhî dendi.

Ehl-i sünnet bir şair olan Ruhî, Ehl-i beyt üzerine sevgisini gösteren şiirler yazdı. Hurifîliği benimsediğine dair şiirleri de vardır. Ancak hurufî dâîsi (propagandisti) olmamıştır. Gezgin bir şairdir; Bağdat, Basra, Halep, Erzurum, Şam, Şirvan, Kerbelâ yörelerini dolaşmıştır. Ruhî, padişahlardan III. Mehmed'e şiirler yazdı. Birçok sadrazam ve vezire de şiirler sundu. Ancak, yoksulluğundan sık sık şikâyet etmiştir. Şam'da öldüğü söylenir.

Ruhî, dönemine göre kolay anlaşılır, sade, samimî bir dil kullanmıştır. Necatî, Bâkî, Hayalî Bey gibi şairlere nazîreleri vardır.

Ruhî terkib-i bend'iyle ünlüdür. Terkib-i bendi, türünün en başarılı örneğidir. Her bendi 16 mısradan meydana gelen 17 benddir. Ruhî'nin eksik ve yer yer yanlış olarak Divan'ı 1870'te basılmıştır. Ruhî'nin hayatı, sanatı ve bütün şiirleri doktora tezi olarak Coşkun Ak tarafından hazırlanmıştır (1982). Coşkun Ak, Bağdatlı Ruhî, Hayatı, Edebî Kişiliği ve Divan'ından Seçmeler'i yayınladı (1989).