(?- 1707): Halk şairi. Konya'nın Gözleve köyünde doğduğu söylenir. Karaman'da bir müddet ders gördükten sonra askere gitti. Savaşlara katıldı. İstanbul'da uzun zaman kaldı. Çeşitli yerleri dolaştı.

Kendisinden sonra yetişen şairler Âşık Ömer'i usta kabul ederler. Âşık Ömer Divan Edebiyatına derin bir sevgi duyduğu için şiirleri Divan Edebiyatı ile Âşık Edebiyatının bir birleşimidir. İlk şiirlerinde Divan şairlerini taklit ederek Adlî mahlasını kullandı, sonra Ömer mahlâsını benimsedi. Hece vezniyle yazdığı koşma, deyiş, semaî, varsağı, destan gibi türlerde bir incelik, kendine özgü söyleyiş göze çarpar. Divan Edebiyatı ifade ve dil özelliklerinin âşıklar arasında yayılmasına öncülük etti. Divan'ı 1872'de Ayvansarayî Hafız Hüseyin tarafından düzenlendi. Sadettin Nüzhet Ergun da bütün şiirlerini derleyerek hayatı ve sanatı üzerine bir incelemeyle yayınladı: Âşık Ömer-Hayatı, Şiirleri (1935). Şükrü Elçin'in İncelemesi: Âşık Ömer (1987).