Arap Alevilerin inanç öğretileri açısından en önemli kitaplar; Mufaddal, Nusayr ve Hasibi'ye baktığınızda oruç meselesine yok denecek kadar az değinildiğini görebilirsiniz. Sonuç olarak bu konu M.bin Nusayr'a Risalat ul Hikma Al Alviya kitabında küçük bir paragraf olarak geçiyor: ''Şaban ve Ramazan aylarında (30 gün içinde) Oruç her on gün için bir gün oruç tutulur. Ayın ilk perşembe günü ile son perşembe günü ve ayın ortasındaki çarşamba günüdür.'' Bir sevap yapana on katı yazılır. Kötülük yapana da bire bir yazılır ilkesinden yola çıkarak oruçlu bir günün on günü örteceğini ifade eder.

Ramazan Ayının tarihsel gelişimi üzerinde kısaca durayım. Araplarda Ramazan ayı denen bir ay yoktu. İsim ve orucun kendisi Harranilerden gelmedir. Harraniler Ramazanda Ay tanrısı ''Sin'' için oruç tutarlardı. Ay'ın kaybolup, doğuşuyla ilgilidir. Bir ay oruç tutulur ve Fıtır (3ıyd ıl fıtır bizde mevcut) bayramı ile de ayın doğuşunu kutlarlardı. İslam tarihçilerinin en önemlileri Ramazanın harrani kökenli olduğunu kabul etmişlerdir. Bunların başlarında İbn-i Nedim gelir al fihrest. İbn-i Hazmi al milal val Nihal, Cavad Ali mufassal Araplar tarihi...

Ramazanın Irak Harrani kökenli olduğu şüphe götürmez bir şekilde İslam ve tarihçiler açısından ortaya konmuştur. Aleviler açısından da oruç Nusayr tarafından kesin belirlense de detaylarına inmemiştir. Akidenin en üst aşamasında Mufaddalın ilkelerine değinirsek marifetin özüne inen kişi için bu tür ritüeller hükümsüzdür. Yani bir anlamıyla cahil işidir.

Nidal Hawari