(1873 - 1902): Şair. İstanbul'da doğdu. Özel öğrenim gördü; Farsça ve Arapça öğrendi. Gazetecilik yaptı; Hazine-i Fünûn, Mekteb ve İrtika dergilerinin başyazarı idi. Divan Edebiyatı geleneğine bağlı kalarak eski tarzda şiirler yazdı. Şiir ve yazılarında önce 'Faik', sonra 'Andelib' mahlâsını kullandı. Son mahlâsıyla anılageldi. Faaliyetleri hükûmetçe zararlı görülerek Malatya'ya tahrirat müdürü olarak sürgüne gönderildi. Malatya'da öldü.

Eserleri: Sabah-ı Hayatım (İlkokul çocukları için yazdığı manzum ve mensur eserleri ile Arapça ve Farsçadan tercüme ettiği şiirler, 1890), Gül Demetleri (1891), Bir Demet Çiçek (1896), Arapların Hikâyât-ı Şâirânesi (1894).