Biçimsel bir ibadet biçimi olarak, varlığının çok küçük bir parçasını yılda bir kere bağışlamak gibi bir uygulama İslam'ın en temel şartlarından biridir. Adına zekât denen bu uygulama, esasında dini bir zorunluluk olduğu için; insanlara yardım etmek gerektiği gibi bir mantığın ürünüdür.

[caption id="attachment_25043" align="aligncenter" width="480"] Mal ve Servetin Koruyucu Meleği Zekat[/caption]

Alevilik'te ise zekât gibi bir uygulama görülmez. Alevi felsefesi kendisini, yardımlaşma ve eşitlik gibi kavramlar üzerine kurguladığından, yardımlaşmayı dini bir zorunluluk olarak değerlendirmez ve insanın en temel insani değerlerinden biri olarak tanımlar. Bundan kaynaklıdır ki, bu türden bir yardımlaşmayı biçimsel formüller (varlığın/gelirin yüzde iki buçuğu vb. gibi) üzerinden oluşturulmuş dini zorunluluklar olarak görmez.

''Oruç, namaz, zekat, hac, cürmü cinayettir

Fakir bundan zattır, has-ül havas içinde''

(Yunus Emre)

''Israr etme sana fitremi vermem, zekatım verip de günaha girmem

Tarlamı satıp da Kabe'yi görmem, n'olur biraz da bu yolda öğüt ver''

(Şems-i Yastıman)