“Ene’l Hak” yani “Tanrı benim” sözleriyle gerici ve bağnaz din adamlarının hedefi oldu. Şeriata karşı hakikatin sözcüsü oldu. Abbasi zulmüne karşı ezilenlerden yana tavır aldı. Din sömürüsü yapıp halkı kandırarak kirli düzenlerinin egemenliğini sürdürmek isteyen zalim yöneticilere ve din bezirganlarına karşı çıktı. Onların yalanlarını ve zulümlerini yüzlerine çarptı. Bütün aleme ve insanlığa tek nazarla baktı. Gayrıyı reddetti. Birliği savundu. Din, dil, ırk, cinsiyet ayrımlarının arızi ve önemsiz farklar olduğunu, aslolanın insan olduğunu söyledi. Hakikatin insan kalbinde gizli bir hazine olduğuna inandı. Kendisi bu hazineyi buldu ve başka insanlara da hazinenin içlerinde olduğunu haber verdi. Hallac hakikate ulaşmak için dine ve din adamlarına ihtiyaç olmadığına inanıyordu. Kalbini dinleyip aklını kullanan her insan hakikate ulaşabilirdi. Yalancı ve düzenbaz din adamları ona göre dayattıkları kör inançlarla ve dogmalarla insanları hakikatten ve özlerinden uzaklaştırıyordu.Bu düşünceleri yüzünden dönemin egemenlerinin zulmüne uğradı. Çünkü onların yalana ve sömürüye dayalı kirli iktidarlarının temellerini sarstı. Zindana atıldı, işkence gördü ama yine de hakikati haykırmaktan vazgeçmedi. Vücudu parça parça edilerek katledildi. Hakikat sevdasıyla ve ezilenlerden yana boyun eğmeyen duruşuyla tüm insanlığı aydınlatan bir meşale oldu.