1- Varlıkta İkilik yoktur, birlik vardır.

2- Ölümü değil, canın ölmezliğini savunur.

3- Tanrıyı insanın ulaşılamayacağı bir güç olarak ötelemezler.

4- Tanrı-İnsan birliğine vurgu yaparlar (Bkz : Enel Hak (Ben Hakkım, Haktan Ayrı değilim)
Not : Bu ifadeden kaynaklı Hallacı Mansur asılmış, Seyyid Nesiminin derisi yüzülmüştür.

5- Aleviliğin Alisi İmam Ali değildir. Pir Sultan Abdal’ın ifade ettiği dizedeki Ali; İmam Ali olabilir mi hiç ? Gafil kaldır şu gönlünden gümanı; Bu mülkün sahibi Ali değil mi ? Yaratmıştır on sekiz bin alemi, Rızıkların veren Ali değil mi?

6- Aleviler, Yunus Emre‘nin “Oruç namaz gusül hac, hicaptır aşıklara” diyen bir inancın temsilcileridirler.

7- Pir Sultan Abdal’ın “Bilmeyenler bilsin beni; Ben Ali’yim Ali benim!” dizesinden, Alinin tanrısal bir kavram olduğunu anlıyoruz.

8- Aşk, Aşık, kelimeleri Işık ile benzerlik gösterir, Şiirlerine Aşıklarız diyerek Işığı sır etmişlerdir.

9- Kendilerine “Horasan Pirleri” demişlerdir, Horasan fars kökenli olup, “güneşin açtığı” yerdir. Yine ışığı şiirlerine sır edinmişlerdir.

10- İbadetin zorunlu ve göklerdeki bir efendiyi övmeyi merkeze alan uygulamalar değil, yola giren kişinin benliğini aşıp algısını geliştirerek Hakikat’i fark etmesini sağlamayı temel alması inancı vardır.

11- Evrene içkin, onun içinde ve onu kendi içinde tutan, onu varından var eden (türeten, südur ettiren, doğuran), benliği olmayan, evrende olduğu gibi insanda da bulunan, insanın kendi benliğini aştıkça erebileceği bir Gerçeklik (Hakikat) inancı vardır.

12- Ali ışıktır, Işık Alidir. Tıpkı Genç Abdalın şu dizesinde olduğu gibi; “Yoğ iken yerle gökler ezelden, Kudret kandilinde pünhan Alidir, Kun deyince bezm-i elestten evvel-Alemi var eden sultan Alidir”

13- Nesiminin ifade ettiği; “Kandilde balkıyan nurdan gelirim” sözü; güneşteki parlayarak saçılan ışıktan gelmektir.

14- Sıdkı Babanın “Kudret kandilinde bir ışık iken, Ta ol zaman aşık oldum nura ben” dizesindeki aşık olduğu “ışık-nur” haktır.

15- Osmanlı arşivlerinde Aleviler “Işık Taifeleri” olarak geçer.